Irelia przywołuje 4 widmowe ostrza, którymi może ciskać, aby zadać obrażenia fizyczne i wysysać życie z trafionych przeciwników.
Irelia przywołuje 4 widmowe ostrza, którymi może cisnąć i zadać 80/120/160 (+60% dodatkowych obrażeń od ataku) (+50% mocy umiejętności) pkt. obrażeń fizycznych przeciwników, przez których przenikną. Przywraca sobie 25% obrażeń zadanych bohaterom i 10% zadanych stworom i potworom.
HISTORIA
Ionianie opracowali najbardziej zdumiewające i śmiertelnie niebezpieczne sztuki walki w całej Runeterrze - co było tylko jednym z przejawów ich dążenia do oświecenia. Najbardziej godny uwagi styl korzystający z ostrzy, jaki się pojawił, był jednak produktem ubocznym obcej interwencji. Mistrz Lito doskonale władał mieczem, a jego nauk poszukiwali członkowie klasy rządzącej z niemal każdego miasta-państwa. Jego sztuka była pilnie strzeżoną tajemnicą, ale mówiono, że miecze w jego ręku mogły oddychać. Zmarł nieoczekiwanie na tajemniczą chorobę, która zadziwiła najświatlejszych spośród runeterrańskich lekarzy. Gdy umarł, pozostawił po sobie Zelosa i Irelię, syna i córkę, oraz naprawdę niezwykłą broń. Zelos został sierżantem w armii Ionii i wyruszył prosić o pomoc Demacię tuż przed zaatakowaniem Ionii przez Noxus. Irelia, na której barkach spoczęła obrona domu do powrotu Zelosa, była sama, gdy uderzyły siły Noxus.
Ioniańczycy walczyli dzielnie, ale wkrótce ich krew znaczyła ziemię, na której stanęli obcy. Na wielkim placu Placidium Ionianie szykowali się do zaprzestania walki, lecz do dalszej obrony zachęciła ich młoda Irelia, która wzniósłszy wielkie ostrze swojego ojca, przysięgła walczyć aż do powrotu brata. W chaosie walki, która nastąpiła potem, na Irelię rzucono mroczną klątwę noxiańskiej nekromancji. Gdy jej życie zaczęło słabnąć, Soraka, Gwiezdne Dziecko, podjęła ostatnią próbę zatrzymania jej uchodzącej duszy. Nie chcąc opuścić swego domu, będąca na skraju śmierci Irelia podniosła się, a miecz jej ojca uniósł się w powietrzu obok niej. Irelia wróciła na front walki, niespeszona nagłym ożywieniem miecza. Broń bez wysiłku tańczyła wokół niej, tnąc Noxian gapiących się w przerażeniu. Zdziesiątkowani najeźdźcy musieli wycofać się z Placidium. Irelia została mianowana kapitanem straży Ionii, a gdy obrona jej ojczyzny przesunęła się na Fields of Justice, zrobiła to także i ona.
„Miecz ciął, jakby malując krwią.”
-- Z noxiańskiego raportu polowego
